Ο Π. Γκιώνης στο greektabletennis!

Αυστρία: Ένα μέρος που φημίζεται για τις γραφικές πόλεις, το χιόνι, τον Μπετόβεν και φυσικά το μέρος που η Ελλάδα έγραψε ιστορία! Το μέρος που ο Παναγιώτης Γκιώνης και η παρέα του έφεραν το πρώτο Ευρωπαϊκό μετάλλιο στο ομαδικό στην Ελλάδα και εν συνεχεία ο «Γκιω» έφερε κι άλλο ένα μετάλλιο στο ατομικό! Το greektabletennis έχει την χαρά και την τιμή να φιλοξενεί τον πρωταθλητή Ευρώπης, ο οποίος λίγες μέρες μετά τον άθλο του Σβέσατ μας μιλάει για τις μοναδικές στιγμές που ζήσανε, για το ματς κλειδί με την Τσεχία, αλλά και για το απωθημένο σετ με τον Σαμσόνοφ! Κυρίες και κύριοι ο Παναγιώτης Γκιώνης…  

Παναγιώτη, έχουν περάσει λίγες μέρες από τον άθλο σας στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Εχεις συνειδητοποιήσει τι πέτυχε η Εθνική μας ομάδα και τι κατάφερες εσύ;

Τώρα έχω αρχίσει να το συνειδητοποιώ καλύτερα! Από την ανταπόκριση του κόσμου, τα συγχαρητήρια που δέχομαι και που μου λένε όλοι πόσο μεγάλο είναι αυτό που πετύχαμε και για μένα προσωπικά, αλλά και για το ομαδικό! Είναι μεγάλη η χαρά για μας, αλλά είμαστε ευτυχισμένοι, γιατί κάναμε τον κόσμο να χαρεί, μέσα από αυτές τις επιτυχίες!

Τα συναισθήματα είναι έντονα για όλους μας, πόσο μάλλον για σας. Ποιο παιχνίδι ή ποια στιγμή έμεινε χαραγμένη στη μνήμη σου, από αυτή τη διοργάνωση;

Σίγουρα το παιχνίδι που μου έχει μείνει χαραγμένο είναι με την Πορτογαλία! Γιατί μετά από αυτό μπήκαμε στα μετάλλια για πρώτη φορά στην ιστορία και φυσικά το παιχνίδι με τον Απολόνια, που μου έφερε το πρώτο Ευρωπαϊκό μετάλλιο, σε ατομικό επίπεδο! Ηταν τα πιο σημαντικά παιχνίδια, γιατί καταφέραμε να πετύχουμε τους στόχους μας και να κάνουμε ένα όνειρο, πραγματικότητα!

Σε κάθε διοργάνωση λέγαμε ότι πάμε για μετάλλιο. Πότε άρχισες εσύ να το πιστεύεις ότι ήρθε επιτέλους αυτή η ώρα;

  

Άρχισα να το πιστεύω μετά τη νίκη επί της Τσεχίας. Γνωρίζαμε όλοι ότι η Πορτογαλία ήταν στα μέτρα μας και ξέραμε ότι μπορούμε να φτάσουμε στο μετάλλιο!

Το φανταζόσουν ποτέ ότι θα βγαίναμε δεύτεροι στην Ευρώπη και θα έπαιρνες μετάλλιο και στο ατομικό;

Αυτό να σου πω την αλήθεια δεν το φανταζόμουν! Αυτό που πετύχαμε ήταν μοναδικό. Γι αυτό κι ο αθλητισμός σε κάνει να νιώθεις πρωτόγνωρα συναισθήματα!

Μπορεί σαν διοργάνωση να ήταν τέλεια, αλλά σίγουρα κάτι θα άλλαζες! Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω τι θα έκανες διαφορετικά (σε αυτό το τουρνουά);

Σ’ αυτό το τουρνουά, νομίζω δεν θα άλλαζα τίποτα, γιατί αλλιώς θα ήμουνα κι αχάριστος (γέλια)!!! Αν, κάτι μου έχει μείνει απωθημένο είναι το σετ που έχασα από τον Σαμσόνοφ, ενώ ήμουν μπροστά με 7-0. Θα ήθελα να πάρω αυτό το σετ για να δω την έκβαση του αγώνα!

Ξέρεις πολύ καλά ότι όλοι οι Ελληνες αγαπάμε τον Κρεάνγκα και τον Τσιόκα, αλλά ουσιαστικά έγινες ο πρώτος Ελληνας που πήρες μετάλλιο σε ατομικό επίπεδο μιας μεγάλης διοργάνωσης. Αυτό είναι κάτι ξεχωριστό για σένα;

Και τα δύο παιδιά, και τον Καλλίνικο και τον Ντανιέλ τα βλέπω σαν δικά μας παιδιά, γιατί τους ξέρω πάνω από 15 χρόνια. Χωρίς αυτούς τους δύο νομίζω κανένας μας δεν θα είχε καταφέρει τίποτα απ’ όλα αυτά! Αν το πάρουμε όμως, όπως με ρωτάς, σαν ο πρώτος γηγενής Έλληνας που παίρνει κάποιο μετάλλιο, σίγουρα με κάνει να νιώθω ιδιαίτερη χαρά κι εύχομαι να δώσει το έναυσμα γι άλλα μετάλλια από τι νέα γενιά, γιατί υπάρχει πολύ ταλέντο!

Με αφορμή τις επιτυχίες σας, ήρθε η ώρα για να γίνει πιο επαγγελματικό το άθλημα; Να αλλάξουν όλοι (Πολιτεία, διοίκηση της ομοσπονδίας, αθλητές, προπονητές) τρόπο σκέψης και να αναπτυχθεί; Μπορεί να γίνει αυτό στην Ελλάδα;

Νομίζω πως στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο να αναπτυχθεί το άθλημα, γιατί όλοι ασχολούνται μόνο με το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Απλά ελπίζω να αλλάξουν κάποια πράγματα προς το καλύτερο γιατί τώρα είμαστε σε τραγική κατάσταση!!

Τέλος σε ποιον θα ήθελες να αφιερώσεις τα μετάλλιά σου;

Θα ήθελα να τα αφιερώσω πρώτα από όλα στην οικογένεια μου, που με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια. Στον προπονητή μου τον Κώστα τον Βατσακλή που έχουμε μια εξαιρετική συνεργασία και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, σε διάφορα θέματα και στο πιο βασικό τον τομέα της ψυχολογίας, εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω και τους προπονητές που είχα μέχρι τώρα. Τον Γιώργο τον Κύρου που ξεκίνησα, τον Νίκο τον Κωστόπουλο που ήμασταν μαζί πολλά χρόνια. Ηταν αυτός που με πίστεψε και ρίσκαρε για μένα! Μέχρι και τον Γιώργο τον καρύτσα, που μπορεί να ήταν προπονητής γυναικών, αλλά πάντα μου έδινε συμβουλές κι ενδιαφερόταν! Και φυσικά την ομοσπονδία και τον πρόεδρο τον Μανώλη Κολυμπάδη που παλεύει με κάθε τρόπο για το καλύτερο της Εθνικής ομάδας.

Νίκος Λάκατας