Πριν από 19 χρόνια ξεκίνησαν όλα! Οι κ.κ. Κώστας και Γιάννη αγκάλιασαν για πρώτη φορά τα πολυαγαπημένα τους κοριτσάκια κι έκτοτε δεν σταμάτησαν να τα αγαπάνε ούτε μέρα, όπως κάνει κάθε σωστός γονιός! Μετά από όλα αυτά τα χρόνια διαπιστώνουν ότι έχουν κάνει δύο υπέροχες γυναίκες. Όμορφες, έξυπνες, χαρούμενες (σ.σ. για τις ανάγκες του ρεπορτάζ τα καλά λόγια!!!), αλλά έχουν κι ένα μεγάλο μειονέκτημα... Διαβάστε την επιστολή του greektabletennis στους γονείς της Τόλιου και της Αρτσέτου!!!
Προς κ.κ. Κώστα και Γιάννη
Πριν εξηγήσω τους λόγους που έφτασα σε αυτό το σημείο να σας στείλω μία επιστολή για τις κόρες σας, θα ήθελα να σας συγχαρώ για τα υπέροχα κορίτσια σας!! Δεν είναι μόνο ο αψεγάδιαστος χαρακτήρας τους, που είναι πάντα μες την τρελή χαρά. Δεν είναι μόνο ότι γελάς μόνο που τις βλέπεις να είναι χαρούμενες και να γελάνε οι ίδιες συνέχεια και όλη την ημέρα... Δεν είναι ότι χαίρεσαι να τις ακούς, πόσο μάλλον να κάνεις παρέα μαζί τους. Το σημαντικότερο είναι ότι έχετε δύο... ψυχούλες, που είναι από τα καλύτερα παιδιά!!
Οσοι τις ξέρουν ή έχουν βγει έστω μία φορά μαζί τους θα καταλάβουν ότι είναι... τρελοκομεία, αυτό που λέμε η ψυχή της παρέας και όρεξη να μην έχεις αυτές σε κάνουν και γελάς! Μοναδικό χάρισμα...
Και πως να μην γελάσεις άλλωστε; Αφού αυτές δεν σταματάνε να γελάνε ούτε στιγμή κι αν δεν τους βγει παίρνουν και μία... ωραία γκριμάτσα και πέφτεις κάτω από τα γέλια...
Πραγματικά πρέπει να είστε υπερήφανοι που έχετε αναθρέψει δύο τόσο καλά κορίτσια, δύο σημαντικές αθλήτριες και πάνω από όλα δύο επιστήθιες φίλες!
Αλλά εκτός από τα άπειρα καλά λόγια που μπορείς να κοσμήσεις τον χαρακτήρα της Κατερίνας και της Μαρίας, υπάρχουν αναμφίβολα κι ένα μεγάλο ερώτημα που σου δημιουργείται όταν κάνεις παρέα μαζί τους.
Ενα ερώτημα που κάθε φορά που τυχαίνει να ζεις από κοντά τους το ίδιο γεγονός φροντίζουν να σε εκπλήσσουν ολοένα και περισσότερο. Τα γεγονότα είναι άπειρα, αλλά η ερώτηση είναι μία και μοναδική: "Πως είναι δυνατόν, αυτά τα κορίτσια να τρώνε τόσο;"
Εχουμε βγει αρκετές φορές, έχω ακούσει και ιστορίες για δύο δύπιτα η κάθε μία στις 11 το βράδυ. Για να τρώνε πρώτα κλαμπ σάντουιτς, μετά βάφλα. Κρέπες και να ακολουθούν τα σνίτσελ, αλλά όλα αυτά δεν αγγίζουν καν τα όσα διαδραματίστηκαν χθες!!
Χθες, Τρίτη 18/3 μαζευτήκαμε σπίτι μου προκειμένου να τα πούμε και να περάσουμε καλά. Στην παρέα φυσικά ήταν και ο Λευτέρης Μάκρας! Με το που έρχονται στο σπίτι ρωτάνε: "Τι θα φάμε;". Γνωρίζουμε ότι η Αρτσέτου έχει τρέλα με την μαγειρική της Αντωνίας και πιο συγκεκριμένα το... τυρόψωμο, οπότε η καλή μου δεν τους χάλασε χατήρι και έφτιαξε. Παράλληλα έφτιαξε και κέικ, αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετό!
Εκείνη την ώρα (σ.σ. και πριν ετοιμαστούν τα προαναφερθέντα) έφτασε στο σπίτι ο Λευτέρης με ένα σουβλάκι! Τέτοια επίθεση δεν έχει δεχτεί ξανά άνθρωπος. Τελικά με μεγάλη προσπάθεια διέσωσε το μεγαλύτερο μέρος του γεύματός του ο "Μακ".
Εχοντας ανοίξει και η δικιά μου όρεξη βγάλαμε στο τραπέζι λίγο σαλαμάκι, φέτα, παριζάκι και ψωμί (σ.σ. μέχρι να ετοιμαστεί το τυρόψωμο και το κέικ) που εξαφανίστηκαν πριν προλάβουν να αφήσουν το στίγμα τους στο τραπέζι!
Μέχρι να φτάσει το ψωμάκι στον λαιμό των κοριτσιών, βγήκε και το κέικ! Εκεί πραγματικά χρειαζόμασταν μία κάμερα να αποθανατίσουμε την επική στιγμή. Πριν κρυώσει καλά καλά είχαν πέσει με τα μούτρα! Μία φύσαγαν τα χέρια τους, μία το κέικ, αλλά εξαφανίστηκε το μισό πριν πάρουν ανάσα και πριν καν κρυώσει...
Και ξάφνου εμφανίστηκε το τυρόψωμο. Ποιος είδε τον πεινασμένο και δεν τον λυπήθηκε. Το μόνο που έχω να σας πω είναι ότι δεν θυμάμαι τον Λευτέρη να τρώει!!!!
Μόλις τελείωσαν και με το τυρόψωμο, ήρθε η ώρα τις στραπατσάδας! Ντομάτες με αυγά. Το κορίτσι μου το κάνει τέλεια κάτι που παραδέχτηκαν και οι ίδιες!!!! Εγώ δεν πρόλαβα να δω καν την στραπατσάδα...
Κι εκεί που πάμε να κάτσουμε στον καναπέ να παίξουμε κανένα επιτραπέζιο, ακούς από το στόμα τους: "Τι μόνο αυτά θα φάμε;" Τι να κάνουμε λοιπόν πηγαίνουμε και φτιάχνουμε και κρέπες... Μία αλμυρή και μία γλυκιά για την κάθε μία. Αφού έφαγαν τις κρέπες... είχαν φουσκώσει τόσο πολύ που δεν άντεχαν να παίξουμε!!!!
Το αστείο της υπόθεσης, όμως, είναι ότι η Τόλιου πριν ξεκινήσει αυτό το φαγοπότι κι όταν πηγαίναμε να πάρουμε κόκα κόλα μας είπε να πάρουμε green cola γιατί έχει λιγότερες θερμίδες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κλείνοντας την "μικρή" εισαγωγή για τα όσα έχω παρατηρήσει έχω να σας κάνω την εξής ερώτηση: "Τι ακριβώς συμβαίνει με τα δύο ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΑ αυτά κορίτσια;". Δεν είναι δυνατόν να τρώνε τόσο πολύ.
Αρχικά σκέφτηκα ότι σπίτι σας δεν θα τα ταΐζετε, αλλά έχουμε μιλήσει άπειρες φορές στο τηλέφωνο και τις έχω ακούσει να λένε "είμαι σπίτι και τρώω".
Επομένως τι ακριβώς συμβαίνει και που βάζουν τόσο φαγητό. Αλλά η σημαντικότερη ερώτησή μου και η πλέον εύλογη είναι η εξής: "Πως τα βγάζετε πέρα οικονομικά; Αν τρώνε και στην καθημερινότητά τους έτσι θα πρέπει να πληρώνετε έναν μισθό για σούπερ μάρκετ..." Οπως και να έχει σας εύχομαι καλό κουράγιο!!!!
Προς κ.κ. Κώστα και Γιάννη
Πριν εξηγήσω τους λόγους που έφτασα σε αυτό το σημείο να σας στείλω μία επιστολή για τις κόρες σας, θα ήθελα να σας συγχαρώ για τα υπέροχα κορίτσια σας!! Δεν είναι μόνο ο αψεγάδιαστος χαρακτήρας τους, που είναι πάντα μες την τρελή χαρά. Δεν είναι μόνο ότι γελάς μόνο που τις βλέπεις να είναι χαρούμενες και να γελάνε οι ίδιες συνέχεια και όλη την ημέρα... Δεν είναι ότι χαίρεσαι να τις ακούς, πόσο μάλλον να κάνεις παρέα μαζί τους. Το σημαντικότερο είναι ότι έχετε δύο... ψυχούλες, που είναι από τα καλύτερα παιδιά!!
Πως να μην γελάσεις με αυτά τα κορίτσια!!! |
Και πως να μην γελάσεις άλλωστε; Αφού αυτές δεν σταματάνε να γελάνε ούτε στιγμή κι αν δεν τους βγει παίρνουν και μία... ωραία γκριμάτσα και πέφτεις κάτω από τα γέλια...
Πραγματικά πρέπει να είστε υπερήφανοι που έχετε αναθρέψει δύο τόσο καλά κορίτσια, δύο σημαντικές αθλήτριες και πάνω από όλα δύο επιστήθιες φίλες!
Αλλά εκτός από τα άπειρα καλά λόγια που μπορείς να κοσμήσεις τον χαρακτήρα της Κατερίνας και της Μαρίας, υπάρχουν αναμφίβολα κι ένα μεγάλο ερώτημα που σου δημιουργείται όταν κάνεις παρέα μαζί τους.
Ο Μηχαϊλίδης και η Παρίδη φαίνεται ότι απορούν για το πόσο τρώει η Τόλιου!! |
Εχουμε βγει αρκετές φορές, έχω ακούσει και ιστορίες για δύο δύπιτα η κάθε μία στις 11 το βράδυ. Για να τρώνε πρώτα κλαμπ σάντουιτς, μετά βάφλα. Κρέπες και να ακολουθούν τα σνίτσελ, αλλά όλα αυτά δεν αγγίζουν καν τα όσα διαδραματίστηκαν χθες!!
Η αντίδρασή τους, όταν έμαθαν ότι τελείωσε το φαγητό!!! |
Εκείνη την ώρα (σ.σ. και πριν ετοιμαστούν τα προαναφερθέντα) έφτασε στο σπίτι ο Λευτέρης με ένα σουβλάκι! Τέτοια επίθεση δεν έχει δεχτεί ξανά άνθρωπος. Τελικά με μεγάλη προσπάθεια διέσωσε το μεγαλύτερο μέρος του γεύματός του ο "Μακ".
Εχοντας ανοίξει και η δικιά μου όρεξη βγάλαμε στο τραπέζι λίγο σαλαμάκι, φέτα, παριζάκι και ψωμί (σ.σ. μέχρι να ετοιμαστεί το τυρόψωμο και το κέικ) που εξαφανίστηκαν πριν προλάβουν να αφήσουν το στίγμα τους στο τραπέζι!
Εκδήλωση αγάπης στο... φαγητό τους! |
Και ξάφνου εμφανίστηκε το τυρόψωμο. Ποιος είδε τον πεινασμένο και δεν τον λυπήθηκε. Το μόνο που έχω να σας πω είναι ότι δεν θυμάμαι τον Λευτέρη να τρώει!!!!
Και να είστε σίγουροι ότι δεν το πήρε άδειο!!! |
Κι εκεί που πάμε να κάτσουμε στον καναπέ να παίξουμε κανένα επιτραπέζιο, ακούς από το στόμα τους: "Τι μόνο αυτά θα φάμε;" Τι να κάνουμε λοιπόν πηγαίνουμε και φτιάχνουμε και κρέπες... Μία αλμυρή και μία γλυκιά για την κάθε μία. Αφού έφαγαν τις κρέπες... είχαν φουσκώσει τόσο πολύ που δεν άντεχαν να παίξουμε!!!!
Το αστείο της υπόθεσης, όμως, είναι ότι η Τόλιου πριν ξεκινήσει αυτό το φαγοπότι κι όταν πηγαίναμε να πάρουμε κόκα κόλα μας είπε να πάρουμε green cola γιατί έχει λιγότερες θερμίδες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Χωρίς σχόλια... |
Κλείνοντας την "μικρή" εισαγωγή για τα όσα έχω παρατηρήσει έχω να σας κάνω την εξής ερώτηση: "Τι ακριβώς συμβαίνει με τα δύο ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΑ αυτά κορίτσια;". Δεν είναι δυνατόν να τρώνε τόσο πολύ.
Αρχικά σκέφτηκα ότι σπίτι σας δεν θα τα ταΐζετε, αλλά έχουμε μιλήσει άπειρες φορές στο τηλέφωνο και τις έχω ακούσει να λένε "είμαι σπίτι και τρώω".
Επομένως τι ακριβώς συμβαίνει και που βάζουν τόσο φαγητό. Αλλά η σημαντικότερη ερώτησή μου και η πλέον εύλογη είναι η εξής: "Πως τα βγάζετε πέρα οικονομικά; Αν τρώνε και στην καθημερινότητά τους έτσι θα πρέπει να πληρώνετε έναν μισθό για σούπερ μάρκετ..." Οπως και να έχει σας εύχομαι καλό κουράγιο!!!!
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε!!
Με εκτίμηση
Νίκος Λάκατας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου